به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

گران‌ترین هنرمند زن جهان کیست؟

تاریخ انتشار: ۱ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۸۰۸۳۷۷

«جورجیا اوکیف» در بیست و پنجم نوامبر سال ۱۸۸۷ میلادی در ایالات متحده آمریکا متولد شد. او در سن ۱۸ سالگی تحصیل رشته هنر در مدرسه هنر موسسه شیکاگو را آغاز کرد.

«اوکیف» در حوالی ۱۹۱۰ میلادی با روش‌های «آرتور ویزلی دو» آشنا شد که به جای نمایش دقیق طبیعت، برای خلق آثار هنری از عناصر اصلی طراحی همچون، خطوط، رنگ و ترکیب استفاده می‌کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در نتیجه «اوکیف» این جسارت را پیدا کرد که هنر انتراعی را تجربه کند و به سراغ سبک ویژه خود برود. سبک او تاثیر بسیار زیادی در جنبش مدرنیست ایالات متحده آمریکا به جای گذاشت.

«جورجیا اوکیف» در دوران اقامتش در نیویورک این فرصت را داشت که از نمایشگاه هنرمندان پیشرویی همچون «پیکاسو»، «ماتیس» و «سزان» در گالری «۲۹۱» دیدن کند. «آلفرد اشتیگلیتس» که یک فروشنده آثار هنری، عکاس و صاحب این گالری بود بعد از گذشت چند سال به شخصیت پررنگی در زندگی شخصی و حرفه‌ای «اوکیف» تبدیل شد.

«اختریان قرمز» اثر «جورجیا اوکیف» ۱۹۲۷

در سال ۱۹۱۶ «اشتیگلیتس» تحت تاثیر چند نقاشی «اوکیف» قرار گرفت. این دو پس از ازدواج با یکدیگر به نیویورک نقل مکان کردند و تا زمان درگذشت «اشتیگلیتس» در سال ۱۹۴۶ با همدیگر زندگی کردند.

«گل ختمی و پلومریا» اثر «جورجیا اوکیف» ۱۹۳۹

«اوکیف» نخستین‌بار در اواخر دهه ۲۰ میلادی از «نیو مکزیکو» بازدید کرد و منظره صحرا‌های این مکان او را به شدت تحت تاثیر قرار داد. او ۲۰ سال هر تابستان به «نیو مکزیکو» باز می‌گشت. «اوکیف» در نهایت در سال ۱۹۴۹ به شهر «سانتافه» نقل مکان کرد و تا پایان عمرش در همان شهر باقی ماند.

«اوکیف» برخی از مشهورترین آثار هنری خود را با الهام از محوطه بایر و نورگیر اطراف خانه و کارگاه هنری‌اش خلق کرد. او کوه‌ها، رودخانه‌ها و جمجمه‌های حیوانات را در ترکیب‌بندی‌هایی از رنگ‌های سیر و خطوط و عناصر اصلی به تصویر می‌کشید. اغلب آثار هنری که این هنرمند در «نیو مکزیکو» خلق کرده است، نه تنها منظره‌های طبیعی بلکه سبک زندگی خاص این منطقه را نیز به تصویر می‌کشد.

«آسمان بالای ابرها» اثر «جورجیا اوکیف» ۱۹۷۶ تا ۱۹۷۷

در دهه ۵۰ میلادی بود که «اوکیف» سفر به سراسر جهان را آغاز کرد و نما‌های هوایی از هواپیما‌ها به موضوع جدیدی از آثار هنری او تبدیل شد. نما‌هایی از آسمان، ابر‌ها و افق الهام‌بخش او شد و «اوکیف» اغلب این موضوعات را به سبک انتزاعی به تصویر کشید.

«بدون عنوان» (شب شهر) اثر «جورجیا اوکیف» ۱۹۷۰

«جورجیا اوکیف» از جمله هنرمندانی بود که در طول حیات به موفقیت و شهرت بزرگی دست پیدا کرد. موزه هنر مدرن نیویورک در سال ۱۹۴۶ نمایشگاه جامعی از آثار هنری او برگزار کرد. «اوکیف» نخستین زنی بود که به چنین افتخاری دست پیدا کرده بود. او نه تنها برای آثار هنری که خلق می‌کرد بله برای جسارت در سبک زندگی نیز تحسین می‌شد. با اینکه او شخصا دوست نداشت یک فمینیست خطاب شود، اما بدون شک مسیر را برای بسیاری از زنان هنرمند نسل‌های بعد هموار کرد.

«جورجیا اوکیف» سال ۱۹۴۴

خانه و کارگاه نقاشی «اوکیف» پس از درگذشت او در سال ۱۹۸۶ میلادی به «موزه جورجیا اوکیف» تبدیل شد تا از میراث او نگهداری و آثار هنری او معرفی شوند. علاوه بر این با توجه به اینکه گاهی اوقات از او به عنوان «مادر مدرنیسم» در ایالات متحده آمریکا یاد می‌شود، آثار هنری «اوکیف» را در مجموعه موزه‌های بزرگ سراسر جهان می‌توان یافت.

«تاتوره» اثر «جورجیا اوکیف»

در سال ۲۰۱۴ تابلو نقاشی «تاتوره» اثر «جورجیا اوکیف» به قیمت ۴۴.۴ میلیون دلار در حراجی فروخته شده و همچنان گران‌ترین اثر هنری یک هنرمند زن محسوب می‌شود.

منبع: ایسنا

باشگاه خبرنگاران جوان وب‌گردی وبگردی

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: هنرمند نقاشی جورجیا اوکیف آثار هنری

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۸۰۸۳۷۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ماشاالله قصاب کیست و کجاست؟ (+عکس)

ماشاالله قصاب از جمله نام‌هایی است که با ماجرای اشغال سفارت آمریکا گره خورده و پس از فعالیت‌های پر حرف و حدیثی در ابتدای انقلاب به یکباره کمرنگ و ناپدید شد. برخی خبرها حاکی از درگذشت او در دهه‌ی نود است.

مهدی یزدانی خرم، نویسنده، در صفحه‌ی اینستاگرام خود نوشت:

یک لُمپنِ مرموز گم شده… به ماشاالله قصاب مشهور بود. مردی که نه کسی از گذشته‌اش خبر داشت نه فهمید چه به سر او آمد. اما در خاطرات آدم‌های اول انقلاب ۵۷ بعید است نام‌اش نیامده باشد.

به گزارش انصاف نیوز، یکی از مرموزترین چهره‌هایی که کمتر از یک سال بر میل خود راند و بعد گم شد!. می‌گویند فریدون فروغی فقید آن ضدابتذالِ کبیر ترانه‌ی «حقه» یا همان «مشتی ماشالا» را درباره‌ی او خوانده که پر ‌ی‌راه هم به نظر نمی‌رسد. در غورم در تاریخ پی تمام گم‌شده‌ها می‌گردم. اما برخی از این گم‌شده‌ها چنان پررنگ بوده‌اند که شاید نباید گم می‌شده‌اند، نمونه‌اش همین جناب که عکس‌اش را کنار سالیوان آخرین سفیر آمریکا در ایران می‌بینید. ماشاالله کاشانی‌خواه.

در فضای وب چیز چندانی درباره‌اش وجود ندارد. همین‌که از ۲۵ بهمن تا اواخر تابستان سال ۵۸ مامور کمیته‌ی حفاظت از سفارت آمریکا می‌شود. در ماجرای دستگیری محمدرضا سعادتی که برای شوروی کار می‌کرد نقش ایفا می‌کند و بعد بیرون‌راندن‌اش از سفارت (با سالیوان خیلی دوست شده بوده)! به دستگاه خلخالی می‌رود در حوزه‌ی موادمخدر. اما ماشاالله خود اهل بخیه یا دقیق‌تر «بخیه‌ها» بوده. جوری که نوشته‌اند «خلخالی از دست او به تنگ آمده‌بود»!

او رقیب محمد گاوی‌نامی بوده که خود را به چریک‌های فدایی منتسب می‌کرده و می‌خواسته سفارت آمریکا را در ۲۵ بهمن ۵۷ فتح کند که یزدی دست‌به‌دامن قصاب می‌شود و خب قصاب گاو را زمین می‌زند و پیروز میدان می‌شود.

تاریخ پر است از آنان که از ناکجا آمدند اما حسابی اسب خود راندند. ماشاالله شد محبوب سفارت. پول می‌گرفت برای ویزاگرفتن. رشوه می‌گرفت برای ردکردن کسانی‌که می‌خواستند از ایران بروند. او کاسب ترس، اضطراب و بی‌نظمی‌ای بود که درش می‌تازاند. جالب این‌که او «نفوذ» داشت و حتا وقتی ثابت شد در چند ماه قدرت چه‌ها کرده و بحث محاکمه‌اش پیش آمد، گم شد.

مثل «زهرا خانم» آن زن انقلابی عاشق قطب‌زاده که ناگهان غیب شد. قصاب مرموز بود. چون از سویی صرفن عربده‌کش نبود و از سویی دیگر اهل آرمان و ایده‌ئولوژی. تشنه‌‌ی دیده‌شدن بود. چهل‌و‌سه سال از گم شدن یا دقیق‌تر ناپدیدشدن‌اش می‌گذرد. مُرده؟ در گوشه‌ای کهنسال مشغول طی روزگار است؟ کشته شده؟ معلوم نیست و احتمالن معلوم هم نخواهدشد.

اما این مردِ زورمند با دارودسته‌اش در میانه‌ی تاریخِ ما چه می‌کرد؟ چگونه رابطی شد بین آمریکایی‌ها و روس‌ها؟ چه‌گونه توانست مشتی ماشالای نوبری شود که گاو زمین بزند و بعدها از هر کس بپرسند بگوید «چیز چندانی از او نمی‌داند». قصاب‌ها تاریخ نمی‌سازند اما می‌توانند برده‌گانی شوند که تاریخ می‌خواهدشان…

محمد رحمانی، نویسنده در کامنتی برای این پست آقای یزدانی خرم نوشته است: مدتی در دهه‌ی شصت زندانی شده بود. هنگامی که در دهه‌ی نود به سراغش رفتم گفتند فوت شده است.

کانال عصر ایران در تلگرام